دوران طلایی کشتی کردستان +گفتگو

28.07.2015 06:22:34

کشتی کردستان سال‌های زیادی است که در بحث قهرمان پروری خوب اقدام کرده و همواره جز قطب های اصلی این رشته در کشور بوده است.

به گزارش آژانس خبری موکریان به نقل از خبرنگار ایسنای کردستان، دلاورمردان کشتی کردستان از سال‌های دور همیشه در بحث قهرمان پروری همیشه سردمدار مابقی ورزش های استان بوده اند و همین امر باعث شد که امروز تریبون ما به سمت پیشکسوتی از دنیای کشتی برود، قهرمانی که کلکسیونی از افتخارات را با خود به همراه دارد.

در دهه‌ی شصت تیم کشتی کردستان طلایی‌ترین دوران خود را طی کرد و همیشه در بین چهار تیم برتر کشور قرار می گرفت که در این میان مرد سنگین وزن کشتی کردستان جایگاه خاصی را داشت.
شاپور علی‌پناه، گوش شکسته و کهنه‌کسوت کشتی کردستان است؛ وی ایام نوجوانی خود را در محله کشتی دوست جورآباد سپری کرد و بنا به همجوار بودن خانه پدریش با محمود یارالهی، پیر ورزش‌های زورخانه ای و الگو قرار دادن ایشان پا در دنیای سخت کشتی گذاشت.
این پیر کشتی کردستان، صبح روز 19 شهریورماه سال 1351 به باشگاه محقر «آزادپور» که در سه راه اکباتان سنندج حضور داشت می رود، نزد مربی مجرب استاد «صالح سیدالشهدایی» ثبت نام کرد و با کسب اجازه از «رشید ایوبیان» پیشکسوت سالن، دوبنده خود را بر تن و در وزن 60 کیلوگرم شروع به فعالیت کرد.
بعد از گذراندن خدمت وظیفه‌ی عمومی و با بازگشت به کردستان جرقه‌ای در زندگی ورزشی او خورد و تمرینات حرفه ای خود را از سالن تختی نزد مرحوم «لطف الله لطف الله نسبی» که خود از قهرمانان کشتی در سطح کشوری بود آغاز کرد.

علی پناه در طول مصاحبه از مربیش به نیکی یاد کرد گویا استاد لطف الله نسبی در زندگی او تأثیر بسزایی داشته و خود او می گوید بزرگترین مشوق ورزشیم در طول آن دوران "آقا لطف الله" بوده است.
وی با توجه به فیزیک بدنی مناسبی که داشت زود توانست در بین مدعیان این رشته در سطح استان قرار گیرد؛ اولین رقابتی که در آن حضور یافت به سال 51 برمی‌گردد زمانی که آقا شاپور با دست شکسته راهی رقابت های قهرمانی جوانان کشور به میزبانی زنجان می شود که به گمان مربیان آن زمان دست او در طول اردو بهتر شود که این مهم میسر نشد و وی در این مسابقات تنها نظاره گر بود؛ نظاره‌گر بودن و روی تشک نرفتن موجب شد انگیزه‌ی بیشتری را برای تمرین کردن پیدا کند و با جدیدت بیشتری پیگیر این راه پر مشقت شود تا آن روزهای تلخ را جبران کند.

اولین عنوان علی پناه به سال 55 باز می گردد زمانی که او جوانی 19 ساله بود و در رقابت های آموزشگاهی همراه با «محمدحسین وحدانی»، «یدالله گله داری» و «سیروس فدکی» عازم ارومیه می شود و مدال برنز آن رقابت ها را برگردن می اندازد و از آن سال مقام و عناوین پشت سرهم برای آقا شاپور رقم می خورد.
پس از آن در سال 60 در رقابت های بین المللی آریا مهر شرکت کرد و مقام پنجم را از آن خود کرد و در همان سال در مسابقات قهرمانی کشور که در شهر یزد برگزار شد توانست مدال برنز بزرگسالان کشور را بر گردن آویزد.
مدال آوری های پی در پی، این پیشکسوت کشتی کردستان را به عنوان یک مدعی جدی در وزن خود تبدیل کرد.
وی در انتخابی جام 22 بهمن بر روی تشک رفت و عنوان دوم را کسب کرد، در همان سال در قالب تیم ملی به سر مربیگری شمس الدین سید عباسی و معزی پور در رقابت های 22 بهمن کشتی های زیبایی گرفت و مقام چهارم را از آن خود کرد.

در سال 61 شاپور علی پناه در رقابت های کارگران کشور با نام کردستان، دوبنده خود را بر تن کرد و به مسابقه پرداخت که در نهایت این دلاور مرد کردستانی توانست عنوان قهرمانی کارگران کشور را کسب کند.
پس از قهرمانی در این رقابت ها به عضویت تیم ملی کشتی کارگران کشور درآمد، زمانی که وی می بایست به همراه تیم که مربیگری آن را نیز لطف الله لطف الله نسبی بر عهده داشت عازم کشور شوروی سابق شوند و تمامی شرایط و مدارک برای پرواز آماده بود به ناگاه کشور میزبان برای تیم ملی ویزا صادر نکرد و علی پناه پای پرواز ماند و این مسئله حسرت بزرگی را بر دل او گذاشت.

پس از این اتفاق ناگوار، مدیران ورزش کارگران کشور تصمیم گرفتند به قید قرعه پنج نفر از کشتی گیران تیم ملی را به مکه اعزام کنند که در این میان نام شاپور علی پناه به همراه محمدرضا طالقانی، غلام رضا قیطاسی و اسماعیل انواری وجود داشت که در آن زمان مرد گوش شکسته ما به دلایل مشکلات شخصی نتوانست به همراه هم قطاری هایش به سفر مقدس حج برود و او از مسئولین خواست به پاس احترام و ارج نهادن به زحمات مربیش لطف الله لطف الله نسبی ایشان را جایگزین خود کرده که در آن زمان این پیشنهاد پهلوان کردستانی مورد قبول واقع نشد و از او خواستند تا یکی از هم تیمی هایش را به جای خود بفرستد که علی پناه در اوج مردانگی ضمن معرفی «شاپور مقربی» وی را نیز تا فرودگاه همراهی کرد.

پیشکسوت کشتی کردستان با قبول این واقعیت که از پس هر شکستی پیروزی نیز خواهد بود ناامید نشد و با تلاش و پشتکار وصف ناپذیرش در رقابت های جام بین المللی تختی در قالب تیم ملی باز هم قرار گرفت، هر چند که این بار هم شانس با وی یار نبود و با باخت 7 بر 4 به اسماعیل تمیز نفر سوم جهان و مصدومیت از ناحیه دنده، او مجبور شد تا از ادامه رقابت ها کنار برود .

آقا شاپور در سال 62 بار دیگر دوبنده کارگران را بر تن کرد و در رقابت های کشوری حضور یافت که در این مرحله نیز با کسب عنوان قهرمانی موفق به پوشیدن پیراهن تیم ملی و همراه سایر ملی پوشان عازم کشور سوئد شد؛ در آنجا با یک باخت به "پیتر ناینف" قهرمان جهان و کسب 4 برد پی در پی توانست برنز جهان را بر گردن آویزد، مدال و عنوانی که سال ها برای کشتی کردستان ماندگار خواهد ماند.

همچنین وی در سال 63 به کشتی پهلوانی روی آورد و در اولین سال حضورش در این جرگه توانست بعد از قهرمانانی همچون «توپ چی» و «حسن محبی» عنوان سوم را کسب کند؛ در سال 64 باز هم در کشتی پهلوانی با بزرگان زیادی سرشاخ شد که توانست با اقتدار به همراه توپ چی به فینال بیاید و در نهایت با اختلافی ناچیز ضمن قبول شکست به نایب قهرمانی دست یابد.

این کهن کسوت ورزش کردستان در طول دوران عناوین زیادی کسب کرد که نگارش آنها بسیار زیاد است، ولی آنچه نمایان است دلاوری ها و قهرمانی های شاپور علی پناه است.
وی در زمینه مربیگری یدی طولانی و پر افتخار دارد و توانست در این دوران، بارها به عنوان سرمربی، تیم کردستان را در رقابت های کشوری هدایت کند و عناوین ارزنده ای هم در این راستا به دست آورد.
این پیر کشتی کردستان در مورد وضعیت کشتی استان کردستان گفت: «دوران طلایی کشتی به زمانی باز می گردد که پهلوان عبدالله عزیزی رئیس هیئت بود و پس از ایشان تداوم آن دوره را امروز پیشکسوت کشتی کردستان اشرف هدایت نژاد در حال ادامه دادن است.»

مانند دیگر سوژه های ما شاپور علی پناه هم خاطرات تلخ و شیرین زیادی دارد ولی عدم دریافت ویزا و نرفتنش به مسابقات جهانی شوروی سابق تلخ ترین آنها محسوب می شود و شادترین خاطره آن به زمانی باز می گردد که در رقابت های جهانی سوئد به همراه تیم ملی کشتی ایران شرکت کرد و در آن موقع به دلیل این که آقا شاپور به زبان انگلیسی آشنایی نداشت به جای این که بر روی تشک A برود تشک B را انتخاب می کند و با کشتی گیری که دو وزن از او سبک تر بود سر شاخ شد و مدت 2 دقیقه با آن کشتی گیر کشتی گرفت که پس از بررسی ها ناظر مسابقه متوجه می شود این وزن ها با هم اختلاف دارند و کشتی را متوقف می کند و علی پناه با اشارات دست به ناظرین می گوید که من می خواهم با همین کشتی گیر کشتی بگیرم که این خاطره‌ی شیرین و البته با چاشنی طنز در ذهن او باقی مانده است.

0

یک شهروند کورد به محاربه متهم شد
بی‌خبری مطلق از سرنوشت مسعود کردپور، سردبیر آژانس خبری موکریان
رهایی یک زندانی از اعدام پس از ٢٣ سال در ارومیه
مرگ یک کارگر در ارومیه حین انجام کار
تجمع اعتراض شماری از فعالان حقوق زنان در سنندج
کشته شدن یک کولبر بر اثر تیراندازی در مناطق مرزی بانه