لقمان قنبری دکتری علوم سیاسی
موکریان ــ آنچه به مجلس هستی و معنای دموکراتیک می بخشد، تصویب قوانین و تدابیر نظارتی به روز و کارآمد به نفع مردم یک جامعه است.
اما در رابطه با دلیل افزایش شاخص فلاکت در مناطق کُردنشین، شناخت از ماهیت نوع خاصی از ذهنیت حک شده بر اندیشه کارگزاران مجلس در ارتباط با توسعه در مناطق کُردنشین بسیار مهم است. منظور من از نوع خاصی از ذهنیت توسعه، وجود ذهنیتی دوگانه انگار، ایدئولوژیک، مرکزگرا، امنیتی و آمرانه در امر توسعه برای حوزه¬های کُردنشین است؛ بنابراین از دید من میزان توانایی نهاد مجلس برای غلبه بر بحران فلاکت در مناطق کُردنشین، بستگی به تصویب و تعبیه قوانینی دارد که در درجه اول بستر را برای توسعه ذهنیت توسعه¬یافته با ویژگی¬هایی چون مداراپذیری، مفاهمه محوری، آینده¬نگری، مصالحه¬گری و مشارکت¬پذیر فراهم کند و این امر نیز محقق نمی شود مگر اینکه سازوکار انتخاباتی برای ورود افرادی با ذهنیت توسعه‌یافته به مجلس فراهم شود.
تا زمانی سازوکار انتخاباتی تغییر نکند ما باید انتظار ورود افراد غیرمستقل، دست‌نشانده، وابسته و فاقد اراده به مجلس را داشته باشیم. در همین راستا به جرئت می توان گفت اکثر قریب به اتفاق نامزدهای مجلس در مناطق کُردنشین تربیت سیاسی ندارند. تربیت سیاسی به این مسئله بر می گردد که نخبه¬های سیاسی تربیت شده از مجرای آموزش حزبی، از آنجا که در یک فرایند زمانی و سلسله‌مراتبی در درون یک حزب تربیت شده¬اند، نسبت به آنهایی که تربیت سیاسی ندارند و بدون شناسنامه و یک شبه عرصه¬های مدیریتی را تسخیر می‌کنند، مسئولیت‌پذیرتر و متعهد¬تر و پاسخگوتر هستند؛ بنابراین از تبعات فقدان سازوکار انتخابات عادلانه و تنگ کردن عرصه سیاست بر روی غیر خودی¬ها، ورود افراد نالایق و غیر مردمی و غیرحرفه‌ای به مجلس می باشد که در ظاهر نماینده مردم منطقه اما در بنیاد نماینده مراکز قدرت و ثروت هستند و دقیقاً داستان توسعه‌نیافتگی مناطق کردنشین از همین جا شروع می شود یعنی ورود غیر حرفه¬ها به مجلس و یا به عبارتی ورود آنهایی که تربیت سیاسی ندارند و در نتیجه خطر بازتولید ذهنیت ضد توسعه را برای مناطق کردنشین به ارمغان خواهند آورد.
بنابراین فهم معادله توسعه نیافتگی در مناطق کردنشین بسیار آسان است مکانیسم دولت به این شکل است افراد و یا نامزدهای مستقل با ذهنیت توسعه یافته که پیش شرط توسعه در مناطق کردنشین است را به حاشیه می برد و این یعنی خود مجلس و مکانیسم انتخاباتی مانع عمده بر سر راه توسعه یافتگی در مناطق کردنشین است به بیانی دیگر نهاد مجلس به پرورشگاه کاراکترهایی با ذهنیت ضد توسعه تبدیل شده است با این تفاسیر به نظر من بیشتر نمایندگان مجلس دست نشانده و با پیشینه بوروکراتیک هستند که وضع موجود و نفع شخصی و جناجی را بر مسئله پیشرفت و توسعه مقدم می دانند و در نهایت اینکه از تبعات توسعه ذهنیت ضد توسعه افزایش فساد مالی و سیاسی، رواج پارتی بازی، بی‌عدالتی، باج خواهی و استفاده نامشروع از مقام و موقعیت شغلی،تظاهر گرایی و تشکل شبکه¬ای از گروهای مافیایی خواهد بود که منافع خود را بر منافع جمع ترجیح خواهند داد.
